به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

ارتباطات لیزری به ماه می‌رود

تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۰۴۴۱۸

ناسا از لیزر برای تکامل نحوه ارتباط بین فضاپیما‌ها استفاده می‌کند. این آژانس فضایی در گذشته برای انتقال هر نوع داده علمی، به سیگنال‌های رادیویی ساطع‌شده از «شبکه فضای دوردست» (Deep Space Network) خود متکی بود که توسط کاوشگر‌هایی در اعماق فضا به زمین منتقل می‌شدند. در مقابل، لیزر‌ها می‌توانند میزان داده‌هایی که فضاپیما‌ها ارسال می‌کنند را به میزان قابل توجهی افزایش دهند و ناسا آماده فرستادن این فناوری به اطراف ماه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ناسا ارتباطات لیزری را به شکل پایانه «سیستم ارتباطات نوری آرتمیس ۲ اوریون» (O ۲ O) در ماموریت سرنشین‌دار آینده به دور ماه به کار خواهد گرفت. این آژانس فضایی گفت: سیستم O ۲ O در کپسول «اوریون» (Orion)، عکس‌ها و ویدئو‌هایی را با وضوح بالا از منطقه اطراف ماه می‌فرستد. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این سیستم احتمالا می‌تواند بینندگان روی زمین را قادر سازد تا ماه را در لحظه ببینند که پیشتر هرگز امکان‌پذیر نبوده است.

تصور کنید سال‌ها اینترنت «دایل‌آپ» (dial-up) داشته باشید و سپس به سرعت آن را به فیبر نوری ارتقا دهید. این همان چیزی است که ناسا امید دارد برای فضاپیمای آینده خود به آن دست یابد.

به منظور ایجاد زمینه برای ایجاد ارتباطات لیزری آینده، ناسا چندین ماهواره نمایشی را در سال‌های اخیر پرتاب کرده است. ماموریت «نمایش رله ارتباطات لیزری» (LCRD) که در دسامبر ۲۰۲۱ پرتاب شد، نخستین نوع ارتباطات لیزری این آژانس فضایی بود. پس از آن، کیوب‌ست «TBIRD» در سال گذشته پرتاب شد و به سرعت انتقال داده ۲۰۰ گیگابیت در ثانیه رسید.

اکنون، ناسا در حال آماده‌سازی فضاپیمای «ILLUMA-T» است که انتظار می‌رود اواخر امسال به «ایستگاه فضایی بین‌المللی» (ISS) پرتاب شود. این فضاپیما به «ماژول آزمایش ژاپنی» (JEM) یا «کیبو» (Kibō) متصل خواهد شد.

فضاپیمای ILLUMA-T پس از عملیاتی شدن، داده‌ها را از طریق فضاپیمای LCRD در نخستین سیستم ارتباطی رله لیزری ناسا به زمین خواهد فرستاد و زمینه را برای سیستم O ۲ O فراهم خواهد کرد که در طول ماموریت آرتمیس ۲ روی اوریون قرار خواهد گرفت.

 ناسا اخیرا خاطرنشان کرد، این آزمایش‌ها فقط آغازی برای هموار کردن راه پیشرفت اکتشافات علمی ما توسط ارتباطات لیزری هستند.

موفقیت ماموریت آرتمیس ۱ در سال گذشته، آرتمیس ۲ را در یک مسیر قریب‌الوقوع برای پرتاب قرار داده است که نخستین فضانوردان را از سال ۱۹۷۲ به ماه خواهد فرستاد. عکس‌های به دست آمده از دوربین‌های نصب شده روی کپسول اوریون، جهان را در طول نخستین ماموریت رفت و برگشت فضاپیما به مدار ماه مجذوب کرد.

با حضور سرنشینان در آرتمیس ۲، ناسا انتظار دارد که این ماموریت نه تنها عکس‌هایی با وضوح بالا، بلکه ویدئو‌هایی را نیز به زمین بفرستد. اگر همه چیز در مورد آزمایش‌های ارتباطی لیزری طبق برنامه پیش برود، می‌توان انتظار داشت که تعداد زیادی پخش زنده یا تقریبا زنده از خدمه را با پس‌زمینه شگفت‌انگیز سطح ماه که از پنجره‌های کپسول اوریون قابل مشاهده است، ببینیم.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: آرتمیس ماه ارتباطات لیزری آرتمیس ۲

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۰۴۴۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناسا یک باکتری جهش‌یافته و خطرناک را در فضا کشف کرد

ناسا از کشف ۱۳ سویه از یک باکتری جهش‌یافته در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» خبر داد که عامل عفونت خونی فضانوردان است.

به گزارش ایسنا، کشف جدید ناسا ممکن است شبیه به طرح یک فیلم جدید درباره بیگانگان به نظر برسد، اما این آژانس فضایی در واقعیت یک باکتری جهش‌یافته را در فضا پیدا کرده است.

پژوهشگران ناسا ۱۳ سویه را از باکتری «انتروباکتر بوگاندنسیس» (Enterobacter Bugandensis) کشف کردند که با بروز عفونت‌های خونی در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» مرتبط هستند. این عفونت‌ها می‌توانند سلامتی فضانوردان را به خطر بیندازند.

محیط ناملایم ایستگاه فضایی بین‌المللی مانند سطوح بالاتر دی‌اکسید کربن، به جهش باکتری‌ها منجر می‌شود و وقتی باکتری‌ها در معرض ریزگرانش قرار می‌گیرند، می‌توانند در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاومت کنند.

این باکتری‌ها از فضانوردان استفاده کردند تا به آزمایشگاه مداری برسند و اکنون پژوهشگران هشدار داده‌اند که ریزگرانش می‌تواند بر سلامتی فضانوردان تأثیر بگذارد و آن‌ها را مستعد ابتلا به عفونت ناشی از باکتری‌ها کند.

این جهش باعث شد که باکتری‌ها در گروه پاتوژن‌های «ESKAPE» قرار بگیرند. این گروه دربردارنده باکتری‌هایی است که عامل اصلی عفونت هستند و در برابر مراقبت‌های پزشکی مقاومت می‌کنند.

این باکتری‌ها با بروز عفونت‌های شدید مانند عفونت خونی نوزادان موسوم به «سپسیس نوزادی» (Neonatal Sepsis) مرتبط هستند. عفونت‌های ناشی از انتروباکتر می‌توانند به بروز سپسیس، عفونت‌های دستگاه ادراری، عفونت‌های پوست و بافت‌های نرم و همچنین «اندوکاردیت» (Endocarditis) منجر شوند که یک التهاب تهدیدکننده زندگی است.

پژوهشگران برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ هنگام انجام دادن یک بررسی گسترده روی قارچ‌ها و باکتری‌های ساکن در ایستگاه فضایی بین‌المللی، ریزارگانیسم‌هایی را در بدن فضانوردان کشف کردند، اما اخیرا توانستند باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس پیشرو را شناسایی کنند. آن‌ها ۱۳ سویه از این باکتری را در سه قسمت از ایستگاه فضایی بین‌المللی شناسایی کردند؛ چهار سویه در سیستم گردش هوا، یک سویه در دستگاه ورزشی و هشت سویه در حمام.

پژوهشگران در طول تحقیقات خود، به جای مقایسه کردن باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس یافت‌شده در ایستگاه فضایی بین‌المللی با تغییرات روی زمین، سه گام را برای شناسایی جهش باکتری برداشتند.

آن‌ها ابتدا بررسی کردند که چگونه ژنوم باکتری و عملکرد آن در طول انطباق با محیط ناملایم فضا تغییر کرده است. این تعییرات پیش از رفتن به مرحله دوم رخ دادند. پژوهشگران در مرحله دوم، فراوانی جمعیت انتروباکتر بوگاندنسیس را در ایستگاه فضایی بین‌المللی شناسایی کردند. در نهایت، پژوهشگران به بررسی تعاملات متابولیکی میان باکتری‌ها پرداختند که به سایر ریزارگانیسم‌ها در زنده ماندن و رشد کردن کمک می‌کنند.

ناسا گزارش داد: یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که در شرایط ناملایم، سویه‌های جداشده از ایستگاه فضایی بین‌المللی جهش می‌یابند و از نظر ژنتیکی و عملکردی در مقایسه با همتایان زمینی خود متمایز می‌شوند. این سویه‌ها طی بررسی‌ها توانستند به مرور زمان به مقدار قابل توجهی در ایستگاه فضایی باقی بمانند. ژنوم‌های موجود در ایستگاه به طور میانگین ۴۵۶۸ ژن را نشان دادند که تعداد آن‌ها به طور قابل توجهی بیشتر از میانگین ۴۴۱۶ ژن موجود در ژنوم‌های روی زمین است.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که سویه‌های جهش‌یافته، ژن‌های کاملا متفاوتی دارند و این ژن‌ها ممکن است به ایجاد توانایی مقاومت در برابر چند دارو منجر شده باشند.

اگرچه یک گونه از انتروباکتر بوگاندنسیس روی زمین وجود دارد، اما شرایط ناملایم محیط ایستگاه فضایی بین‌المللی مانند ریزگرانش، تابش خورشیدی و افزایش سطح دی‌اکسید کربن باعث می‌شوند که باکتری‌ها برای زنده ماندن جهش یابند.

این پژوهش نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند تهویه، رطوبت و فشار هوا ممکن است به رشد باکتری‌های انتروباکتر بوگاندنسیس کمک کرده باشند. همچنین، این پژوهش نشان می‌دهد که سویه باکتریایی می‌تواند با سایر ریزارگانیسم‌های موجود در ایستگاه فضایی بین‌المللی هم‌زیستی داشته باشد و به بقای آن‌ها کمک کند.

پژوهشگران با مطالعه چگونگی زنده ماندن ریزارگانیسم‌ها در محیط ناملایم ایستگاه فضایی بین‌المللی گفتند: این پژوهش، روزنه‌هایی را به روی اقدامات پیش‌گیرانه مؤثر برای حفظ سلامتی فضانوردان باز می‌کند.